Gedicht van Boudewijn
Wat moet ik nog zingen
voor Felix Strategier (pappie)
#
Wat moet ik nog zingen
nu mijn stem voor altijd koud zal zijn
Door jou niet meer gehoord
boort het gedicht geen gaten meer in tere zielen
Zielig zullen de woorden klinken die nooit zielig waren
Je gebaren blijven in pauze op het netvlies van de toeschouwer
die alleen nog achter blijft in een lege zaal
De stoelen opgeklapt
einde van het kabaal dat op sokken met versleten elastiek vertrokken voor altijd
achter het gordijn van de pijn dat langzaam en voor altijd gevallen is
Gevallen van de wereld onwezenlijk onwerkelijk in deze bizarre tijd
die Kafka totaal verbleken laat
De reizen zullen voortaan eenzaam zijn voor jou voor mij
en voor het land dat aan ons voorbij ging
in geweldige zomers langs rivieren waar in we samen zwommen
Het zal er altijd herfst zijn en koud voor de dromer de kromme
We moogden jouw feest niet vieren
we poogden nog een optocht te klein
en toch, toch zullen wij proberen
nooit te vergeten dat we veel gelachen hebben
pappie
We zullen nooit vergeten dat we veel gelachen hebben
Je bent gegaan op dinsdag zo was het dan gepland
Het afscheid dit bizarre onbegrijpelijke end
17-3-2020 B.E.H.R. Rikmenspoel